Voorzichtig stappen we de koelte in. Boven ons sluit zich het bladerdek. Het is een spel van donkerte en schaduw. De weg trekt zich op naar het plateau het is anders hier, wezensvreemd. Enkele wandelaars verstoren de idylle. We weten dat we hier ooit waren, maar herkennen de weg niet meer en hoe je hier weer weg komt tot aan thuis. Loom leunt het zomerlover tegen de bosrand. Meidoorns dwingen ons de weg te volgen. Een route die overgaat in een holle weg. Kil beneemt de koude dalwind ons de adem. Overal om ons heen opgaand zomerlover. Een uitgesleten gully kronkelt waar nu de weg zou moeten zijn. We vorderen, geflankeerd door nagelkruid en koekoeksbloem. Zonlicht valt gefilterd op de bosbodem. We gaan door een tunnel van groen met alleen aan het einde weer licht. Daar waar alles eindigt en de magie ophoudt.
