De wereld is beestachtig in de nieuwe dichtbundel van Wouter Godijn. Soms is een dier dood, soms zeer levend, soms is het bloederige drek, soms zo lief als moeder Teresa. In 'De professor en de hyena' ben je niet op je gemak, je hebt constant het gevoel dat je over je schouder moet kijken. Een teddybeer verandert in een hyena, en zelfs de tuin is niet veilig want daar zijn haaien. De enige geruststelling lijkt op te treden wanneer Godijn uit zijn rol stapt en als auteur de pen opneemt. Het was maar bedacht allemaal! Gek genoeg is ook dat bij Godijn geen echte geruststelling. Dit is poëzie waar je wakker van ligt.
