Tot welke dramatische gevolgen dubieuze verhoormethoden kunnen leiden, wordt duidelijk bij de reconstructie van de Puttense moordzaak. Het gaat hier om een in een afgelegen woning aan de Driewegenweg in Putten gepleegde moord op de drieëntwintigjarige stewardess Christel Ambrosius, in januari 1994. Voor deze moord (en verkrachting) werden ongeveer zes wekenlater vier verdachten gearresteerd. Twee van hen werden veroordeeld tot tien jaar gearresteerd. De beide anderen, die door een raam vanuit de voortuin het plegen van het misdrijf enige tijd zouden hebben gadegeslagen, werden uiteindelijk als getuige gehoord. Na nauwkeurige analyse van het dossier gesprekken met onder anderen de genoemde getuigen, onderzoek ter plaatse en langdurige interviews met de veroordeelden, komt de auteur tot de conclusie dat de veroordeling berust op valse bekentenissen. Drie mensen zijn het slachtoffer geworden van potentiële en justitiële scoringsdrift. Zij zijn onschuldig veroordeeld. De Puttense
