Wie alles wil zeggen doodt de verbeelding.Alles vloeit weg. De herinnering is een zwemmen tegen de stroom in. En dan nog maar zien of je het haalt tot de bron. Marnix heeft een ingrijpende hartoperatie ondergaan. Tijdens de periode van herstel dringen zich beelden van vroegere zomervakanties, doorgebracht op een oud buiten in het Gelders rivierenland, aan hem op. Tijdens deze vakanties ging Marnix met twee leeftijdgenoten om: Irene, en haar broer Roman. Hoewel hij sindsdien alle contact met hen heeft verloren, beseft hij nu hoeveel ze voor hem betekenden. Marnix besluit naar hen op zoek te gaan. In dit zoeken zit meer dan nostalgie naar voorbije tijd. Gaandeweg komt Marnix tot het inzicht dat hij met één van beiden nog iets af te handelen heeft. Alleen dan kan hij verder. Het einde is verrassend en tegelijk open. Wie alles wil zeggen doodt de verbeelding.In deze novelle wordt de vraag naar de waarheid gesteld. Zijn alleen harde feiten waarheid, of wordt waarheid ook voortgebracht
