De zoektocht naar zin heeft het menselijk bestaan steeds getekend. Vandaag voelt de mens zich vaak verplicht om die zin in het bestaan voor zichzelf te creëren. Maar telkens stoot de zelfgerichte mens op de grenzen van de onmenselijkheid, de eenzaamheid en de verveling, het geweld, het economische egoïsme, het lijden en de dood. Het zijn fundamentele ervaringen die de denkbeeldige rust en zelfgenoegzame onverstoorbaarheid van de mens tot crisis brengen. De mens als actieve zingever houdt zichzelf wellicht illusies voor. Vooral in de confrontatie met de andere mens, met het slachtoffer langs mijn levensweg, wordt mijn eigen zingeving tot crisis gebracht. Maar dan wel een 'crisis' waardoor een nieuwe zinservaring kan ontstaan in de keuzes die ik maak.
