'In de discussie over internationale politiek weerklinkt herhaaldelijk de roep om leiderschap. Velen geloven dat ons deel van de wereld niet meer is gezegend met de grote staatslieden van weleer. Nostalgie overheerst wanneer wordt verwezen naar leiders als Konrad Adenauer, Charles de Gaulle, John F. Kennedy en Margaret Thatcher. Zij beschikten – naar men aanneemt – over karakter, visie, dadendrang en overtuigingskracht. Eigenschappen die tegenwoordig dun zouden zijn gezaaid.'De roep om leiderschap in de internationale politiek' neemt stelling tegen ondoordachte kritiek op de huidige generatie van politieke leiders. Tegen de achtergrond van politieke ontwikkelingen in de Verenigde Staten en vooral de Europese Unie licht Alfred van Staden zijn standpunt toe. Allereerst is er sprake van een vertekende beeldvorming. Aan leiders in het verleden wordt vaak met terugwerkende kracht een groter formaat toegedacht dan toen ze nog aan het roer stonden. Verder moeten de leiders van nu
