De scheidslijn van de schuld' beschrijft de confrontatie van twee zeer uiteenlopende persoonlijkheden, een moordenares en een senator. Waar deze laatste ogenschijnlijk alles in de schoot geworpen kreeg en krijgt - macht, intellect, rijkdom - werd bij Severine Demeester blijkbaar alles vanaf de schoot ontnomen. Een gehypothekeerde jeugd, een manifest gebrek aan persoonlijkheid enhet voortdurend zoeken naar affectief evenwicht voeren haar ten slotte tot een misdaad. Eerst tijdens haar gevengenschap ontwaken langzaam hoop en wording...maar kan een toekomstverwachting nog doorwegen op een loodzwaar verleden? Vormt de schuld effectief toeval?...of leidt het verlangen naar iets puurs waar men niet mee omkan, tot de door Jean Genet geponeerde stelling dat misdaad ook het verheven kan insluiten?
