Sinds vijfentwintig eeuwen heeft de bevolking van Sicilië een keuken voortgebracht die wellicht beschouwd kan worden als de basiskeuken van Europa en die in dit boek gevierd wordt als een van de oudste, meest gevarieerde en gerespecteerde keukens. Odysseus ontdekte in De Odyssee de essentie van de Siciliaanse keuken: bomen met aan hun doorbuigende takken sappige vijgen, appels en olijven, daarachter de wijngaarden met grote trossen druiven en vervolgens de vruchtbare gronden met rijen zongerijpte groenten. De Griekse, Romeinse en Arabische overheersers verrijkten de culinaire basis met nieuwe ingrediënten en bereidingswijzen, zonder echter het oorspronkelijke karakter van de keuken aan te tasten. De Siciliaanse keuken kent sobere en extravagante, eenvoudige en rijk gedecoreerde gerechten, afhankelijk van de gelegenheid die kan variëren van alledaags tot feestelijk.
