We leven in een samenleving waarin kinderen meer gewenst zijn dan ooit en waarin het hun in materieel opzicht aan niets ontbreekt. Er wordt vaak gesproken over de rechten van kinderen en met die rechten zit het - vooral in Europa - meestal wel goed, maar dan gaat het bijna altijd om rechten van het grotere kind, zoals het recht op onderwijs en veiligheid. Terwijl kinderen ook emotionele behoeften en rechten hebben - zoals het recht op het uiten van emoties en gevoelens, en het recht op een eigen wil - en die worden in de discussie meestal vergeten. En dat terwijl de vervulling daarvan zo belangrijk is voor het latere persoonlijk en relationeel functioneren. Als een nog 'sprakeloos' kind zijn affectieve rechten keer op keer niet vervuld ziet, zal hij zich uiteindelijk ontwikkelen tot een ongelukkig persoon.
