Als jonge volwassene keert Luca terug naar zijn geboortedorp in Kroatië. Tijdens zijn jarenlange verblijf in België heeft hij geen woord meer gesproken. Zijn kindertijd en het abrupte einde ervan heeft hij verdrongen. Hoe dichter Luca zijn land nadert, hoe sterker de herinneringen worden, hoe scherper de beelden. Geruststellende beelden, van zijn beste vriend Vanja, van ma en Jelena, van de houten 'mensen' van pa, de bloemenvelden, de bergen in de verte. Warme herinneringen komen op, herinneringen aan zijn gekke oom Oljo. Hij vertelde Luca talloze verhalen over de boze heks Baba Yaga, die de oorzaak was van alles ruzies tussen mensen volkeren. Maar ook de andere beelden doemen op. Die van dreigende angst, van vrienden die vijanden worden, van haat, verraad en vluchten voor je leven. Die van de moord op zijn familie en zijn ontmoeting met Zorka. Door zijn schuld is ze niet meer teruggekeerd...
