In bijna alle culturen en religies komen tempels voor, gewijde plaatsen die zich volgens deze tradities in het centrum van de wereld bevinden en waarin de hemel en de aarde samenkomen. De vorm van zo’n heilige plaats was bedoeld als een afbeelding van een universele structuur die ook tot uitdrukking komt in God, mens en wereld. Onder invloed van allerlei gebeurtenissen raken de wereld en de mens steeds verder verwijderd van deze goddelijke structuur. Dankzij de riten die in de tempel worden gevierd, kunnen deze vervormingen worden hersteld en kan de mens worden getransformeerd tot een wezen waarin hemel en aarde weer verenigd zijn. Zo wordt de mens een afbeelding van de tempel en wordt zij of hij zélf tot een tempel gemaakt.Het doel van de lezingen is inzicht krijgen in de fundamentele rol die symbolen spelen in de relatie tussen God, mens en kosmos. Symbolen zijn niet primair psychische verschijnselen, maar metafysische werkelijkheid. De tempel van de mens is een centraal symbool
