Het evangelie van Marcus is een reflectie op de desolate omstandigheden waarin het volk van Juda verkeert na de catastrofe van het jaar 70: het geliefde Jeruzalem is door de Romeinen verwoest, haar tempel is met de grond gelijk gemaakt. De Messias is niet gekomen, integendeel. Geen sprankje hoop meer. Dit is het einde. Wat nu? Op die vraag probeert Johannes Marcus een antwoord te geven: wat nu? Deels in geheimtaal componeert hij een verhaal over Jezus' woorden en werken, en giet dat in de bijpassende vorm van een Griekse tragedie, zoals die toentertijd in theaters overal in het imperium werden opgevoerd. Dat verhaal noemt hij evangelie, 'goed nieuws', een term uit Jesaja en geliefd bij Paulus. Uitdagend en niet zonder ironie kiest Marcus dit woord, dat ook gebruikt wordt in de keizercultus. Maar nu eens geen 'goed nieuws' over de veldslag van de keizer, die geldt als Gods zoon, maar ... 'evangelie van Jezus Christus'. In De tragedie voorbij laat Karel Hanhart de ware aard van dit
