Boudewijn is aan de beurt. Met haastige stappen loopt hij de gang op. Hij struikelt bijna over een slordig neergegooide gymtas. Hij schopt hem opzij. Het kamertje is aan het eind van de gang. De deur staat op een kier. Hij duwt hem verder open en merkt dat zijn hart sneller gaat kloppen. Op de grote tafel, waaraan de juffen en meesters altijd vergaderen en koffiedrinken, staat de doos. De sfeer in de klas van Boudewijn is verziekt. Voortdurend verdwijnt er van alles: een ring, een horloge, gymspullen... Dat betekent dus dat er een dief in de klas is. De meester wil liever niet de politie erbij halen en bedenkt een truc: één voor één moeten de kinderen naar een apart lokaal. Daar staat een doos met een gleuf erin. Zo krijgt de dader de kans de gestolen voorwerpen ongezien terug te geven. Dat gebeurt ook, maar de diefstallen gaan door. Wie zou toch de dader zijn? Bouwdewijn heeft ondertussen wel wat anders aan zijn hoofd. Zijn moeder is niet meer de oude
