Een boek als De verteller hoort op het nachtkastje te liggen, om voor het slapen gaan nog enkele plaatjes door te nemen en dit is dan nog bescheiden uitgedrukt, want Mulisch vindt alleen die boeken van waarde, waar je op je sterfbed nog wat aan hebt.' - J.H. Donner'Op een vaak vermakelijke manier geeft Mulisch, in talloze parodieën, het gekrioel van gezwets, theorievorming en quasi-wijsheden aan. Maar onder alle ironie en humor schuilt de noodzaak tot praten, vertellen. Allen met vertellen kan de angst voor vernietiging bezworen worden.' - J. Bernlef
