Wanneer hoofdpersoon 'Mario Sabino' te horen krijgt dat zijn vader in Italië overleden is en hem een enorm fortuin heeft nagelaten, verhuist hij naar Rome (de stad van de ruïnes: een treffende metafoor voor de geestelijke ravage die de liefde is). Hij gaat op zoek naar een vorm van therapie, naar verzoening met zijn jood-zijn, met zijn vader, door wie hij zich altijd in de steek gelaten heeft gevoeld en verzoening met de vrouwen uit zijn leven. Hij komt in contact met Renata, een danslerares, en de vriendschap groeit geleidelijk uit tot een liefdesrelatie. De zonde die liefde heet is een ideeënroman over een zelfbewuste, haast arrogante ik-figuur die op cynisch-ironische wijze allerlei clichés aan de kaak stelt. Een mopperaar die ook zichzelf niet spaart.
