Dead Man Walking neemt onder de talrijke films en documentaires over de doodstraf een unieke plaats in. De regisseur geeft geen enkel blijk van symphatie voor de moordenaar Matthew Poncelet en diens misdaad. De andere partij, de nabestaanden van de slachtoffers, krijgt alle aandacht. Toch schokt de executie van de moordenaar de zintuigen. Tegen het einde van de film hebben we hem immers leren kennen als een mens, die meer is geworden dan zijn monsterlijke misdaad. Het is zuster Helen Poncelet die de moordenaar helpt bij zijn menswording. Onder haar bezielende leiding weet Matthew Poncelet zich te bekeren tot een berouwvolle man, die net voor zijn dood tot een gebed om vergeving komt. Zonder polemisch te zijn stelt Dead Man Walking de toeschouwer voor de vraag of het wel te rechtvaardigen is een moordenaar - hoe schuldig ook - met de dood te straffen.
