Onder deze titel trachten een aantal vooraanstaande (kunst)critici aan de hand van een reeks verhelderende essays en meer dan 150 reproducties van kunstwerken, een beeld te scheppen van de Belgische kunst tussen 1992 en 2002. Het tijdskader, een volledig en heel recent decennium, is niet lukraak: Jan Hoet wordt Künstlerische Leiter van de Documenta van 1992, en plaatst met zijn optreden een mijlpaal in de Belgische kunstgeschiedenis. Vanaf dan (en in een embryonale vorm reeds vanaf Hoets Chambres d’amis in 1986) vindt er op de Belgische kunstscène een belangrijke verschuiving plaats: de hedendaagse Belgische kunst wordt gemediatiseerd en gepopulariseerd. Met de culturele autonomie voor de drie Gemeenschappen evolueerde langs beide zijden van de taalgrens het kunstgebeuren van soms gedateerde en wereldvreemde musea naar wijd verspreide, talrijke en toegankelijke evenementen.
