Als exponent van de christelijke liturgie en de christelijke rituelen is onze omgang met het sacrale en met de heiligen vanaf de jaren zestig volop in beweging. Aanvankelijk sprak men van een teloorgang van het christelijk ritueel en van een ritencrisis. Door de secularisatie was de vanzelfsprekende positie van het christelijke ritueel aangetast, met als gevolg dat er een leemte ontstond. Later kreeg men oog voor het ritueel repertoire dat zich steeds meer buiten de kerk voltrok, maar dat wel sterk verankerd was in het leven van alledag.
