Deze laatste zomer is een indringende roman over een ernstig zieke vrouw die, al dromend, afwisselend bewust en onbewust, terugkijkt op haar leven en zich zowel de goede als de slechte dingen herinnert. De hoofdpersoon, Z., is een non-conformistische vrouw, barstend van intellectuele nieuwsgierigheid, die haar dromen en aspiraties door haar gevoeligheid echter niet in vervulling heeft kunnen laten gaan. Haar behoefte zich uit te drukken door middel van schrijven wordt uiteindelijk haar redding. Het helpt haar om haar in wezen pessimistische karakter te overwinnen. Met een cynische en vaak geamuseerde kijk op de gebeurtenissen herleeft Z. haar verleden: ‘Het leven is een tragedie als je het van dichtbij bekijkt, maar een komedie vanaf een afstand.’ De openhartigheid van deze dramatisch late debuutroman, maar ook de fijngevoelige, treffende woorden waarmee de schrijfster bepaalde taboeonderwerpen zoals lijden, ouderdom en dood aanpakt, zijn bijzonder
