';Maak dat je wegkomt!'; < > Er zat niets anders op. Met hangende schouders was hij de trap naar de zolder opgegaan. Halverwege had hij nog eens omgekeken naar Alex, die nog altijd de wacht hield voor de deur van hun kamer. Met lood in de schoenen was hij verder de trap opgeklommen. Angstig had hij de deur van de zolder opengedaan, hij hoopte nog altijd dat het een grap was… Maar daar stonden zijn bed, een tafel en een stoel. Op de tafel zag hij een bord met boterhammen en een glas water. Hij begreep er niets van. Opeens werd de deur achter hem met een knal dichtgetrokken. Geschrokken snelde hij ernaartoe en greep naar de klink, de sleutel knarste al in het slot. Te laat! < > In paniek bonsde hij met beide vuisten op de deur, hij stampte en krijste. Hij huilde als een klein kind, uren aan een stuk. Maar de deur bleef dicht. Uitgeput bleef hij ervoor liggen. Die eerste nacht had hij niet in zijn bed geslapen. Vik wordt door zijn oudste broer
