Een eigenaardig nieuw en lyrisch geluid voegde Pim Hofstra met zijn bundel 'Ianus' aan de Nederlandstalige dichtkunst toe. Geen wonder dat de kritiek zich soms geen raad wist met deze idiosyncratische debutant. Gerrit Komrij herkende het dichterlijk talent van Pim Hofstra echter onmiddellijk en nam drie gedichten uit 'Ianus' op in de Nederlandse poëzie van de 19e en 20e eeuw in 1000 en enige gedichten. De gedichten in 'Dienaar', Hofstra's 2e bundel, gaan in zekere zin alle om de wankele balans tussen de ik en zijn wereld, de outcast en de gevestigde orde en de notabelen. Dwars door deze thematiek heen worden, onder een geheimzinnig renaissancistisch strijklicht, talrijke Hollandsche landschappen en geestesgesteldheden verbeeld, tot meerdere eer en glorie van dit Holland zelf, dat in goed en geld maar niet in eigen schoonheid gelooft.
