Soms was dokter Deter 's avonds zo moe dat hij zijn armen en benen niet meer kon bewegen.Zijn knecht moest hem voeren.Tussen twee happen in fluisterde dokter Deter: 'Achtenveertig keelontstekingen, vandaag. Honderd twaalf bloedneuzen, zevenhonderd achtennegentig zwerende vingers...''Ssst,' zei zijn knecht. 'Nu eten.'Als zijn bord leeg was tilde zijn knecht hem op, legde hem over zijn schouder en droeg hem naar boven. Hij stopte dokter Deter in bed.'Duizend drieënveertig steenpuisten... twaalfhonderd vijfennegentig hersenschuddingen..'. 'Stil, nu slapen, morgen is er weet eer dag.'De waterpokken heb ik niets eens geteld...'mompelde dokter Deter.'Stil!' Zijn knecht draaide hem op zijn zij, want dat kon hij zelf niet meer. Zomoe was hij. Hij sliep meteen in.
