In de wilde jaren tachtig maakte Gerrit de Jager samen met zijn jeugdvriend Wim Stevenhagen furore met De familie Doorzon. De succesvolle strip was deels geïnspireerd op Gerrit’s eigen leven: de jonge tekenaar kocht zelf een doorzonwoning om er een gezin te stichten. Maar terwijl de strips over de toonbank vlogen, liep Gerrit’s leven allerminst op rolletjes. Zijn vrouw verliet hem voor een ander, met zijn eigen doorzonwoning bleef hij zitten, zijn uitgever vergat hem zijn geld te geven en uiteindelijk liep ook zijn vriendschap met Wim op de klippen. In Door zonder familie beschrijft Gerrit de Jager zijn leven in het Amsterdam van de jaren tachtig waar hij kennismaakt met talloze kunstenaars, waaronder Theo van Gogh en Herman Brood. Het is een bijzonder geestig, maar ook ontroerend en openhartig verslag waarin de auteur niemand spaart, zichzelf evenmin. Een fascinerend beeld van een tijdperk waarin een jonge kunstenaar afscheid moet nemen van zijn beste vrienden en leert door te
