Sinds de doping-Tour van 1998 en de positieve controles van een flink aantal topatleten bestaat er meer dan ooit een sfeer van wantrouwen in de topsport. Over het antwoord op de vraag hoe gevaarlijk doping is, bestaat verdeeldheid. De mate waarin het lichaam wordt aangetast en het leven wordt verkort, hangt af van doses, tijdsduur en frequentie waarmee de middelen worden genomen. De langetermijneffecten van EPO en groeihormonen zijn nog niet te overzien. Toch lijkt dopinggebruik onuitroeibaar. Geld ' televisierechten, sponsoring, merchandising ' heeft van topsport een business gemaakt waarin menselijke waarden overspoeld dreigen te worden. De gevolgen: orgieën van vreugde en nationale trots om medailles en titels, ongekend hoge televisiekijkcijfers, maar ook veel ontwrichting, wanhoop bij supporters, schaamte en stil leed bij de sporters.Jean Nelissen, die in 1967 als eerste journalist onder medisch toezicht doping nam teneinde de effecten ervan zelf te ondervinden, schrijft in
