Drempeltijd, de tijd die na zeker tijdstip moet verlopen alvorens iets gaat werken of van kracht wordt (Van Dale), is een tussentijd. De ene kamer verlatend, in de andere nog niet aanbeland: Lucienne Stassaert balanceert opnieuw meesterlijk op haar fijn gesponnen poëtisch koord. Doorheen haar indrukwekkende oeuvre gaf zij zichzelf te kennen als iemand die uitdrukking geeft aan spanningen, angsten, obsessies die een schaduw werpen over menselijke aanraking en diep verankerde verlangens. Van deze thematiek getuigt opnieuw Drempeltijd. In Stassaerts buitenzinnig creatieve schrijfstijl weerklinkt een sterk empatisch vermogen, de elegante en sobere vorm stuwt haar poëzie de hoogte in. Zich inspirerend op haar leven, actuele gebeurtenissen en haar rijke verbeelding, gaat zij opnieuw in de dialoog aan met gemis, verlies, wanbeheer en weemoed. De plastische kunstwerken die aan elk deel voorafgaan, brengen de cycli tot een harmonisch geheel.
