George Berkeley (1685-1753) wordt, traditioneel gezien, te zamen met David Hume en John Locke tot de toonaangevende Britse empiristen gerekend. Wijsgerig heeft hij zich vooral op de terreinen der metafysica en kennistheorie bewogen. Beroemd geworden is Berkeley's opvatting dat het zijn van de dingen slechts bestaat in hun waargenomen worden. Dit zogenaamde 'immaterialisme', de ontkenning van het bestaan van de materie, is in de slagzin 'Esse est percipi' gevangen en keert in filosofische discussies nog altijd terug. De Three Dialogues Between Hylas and Philonous (uit 1713) is een naar een groter publiek toegesneden versie, meer literair van aard, van Berkeley's hoofdwerk, A Treatise Concerning the Principles of Human Knowledge.
