Vroeger vonden Anna, Elle en Otto het niet erg om een drieling te zijn. Maar nu wel. Een drieling is altijd bijzonder. Het is net alsof de mensen niet meer zien, dat ze drie aparte kinderen zijn. Zoals oma. Die geeft hen op hun verjaardag een barbiehuis. Pech voor Otto! Anna, Elle en Otto zijn juist heel verschillend. Anna is altijd netjes. Ze past goed op. Elle is lekker slordig. Ze loopt vaak in de hondenpoep. Otto denkt veel na. Hij gebruikt moeilijke woorden. Er moet een plan bedacht worden. Vanaf nu moet duidelijk zijn, dat ze niet altijd bij elkaar horen. Als het eerste plan niet lukt, verzinnen ze iets anders. De plannen worden steeds gekker. En iedereen praat nog steeds over de drieling.
