Sinds de late middeleeuwen en tot in de 17de eeuw behoorde het steengoed uit het Duitse Rijnland tot de belangrijkste en meest karakteristieke ceramische producten in Noordwest-Europa. Het werd in grote aantallen geproduceerd in het gebied tussen Keulen en Aken, in plaatsjes als Raeren, Siegburg en Westerwald. Vandaar werd een aanzienlijk deel van de productie geëxporteerd: Nederland was een belangrijk afzetgebied. Het assortiment bestond voornamelijk uit wijnkannen en bierkruiken in allerlei maten en vormen. In de bloeiperiode van het steengoed, tussen 1550 en 1625, werden de voorwerpen vaak rijkelijk voorzien van ingestempelde of opgelegde reliëf-decoraties: wapens, maskers en bijbelse histories bijvoorbeeld. Vooral bekend zijn de 'baardmankruiken', bolle buikige kannen met een baardige mannenkop onder de hals. In de vorige eeuw werd het Duits steengoed als verzamelobject herontdekt en toen werd ook de kern van de collectie van het Rijksmuseum gevormd.
