Laverend tussen de Scylla van massief absolutisme en de Charybdis van relativisme, gaan de auteurs van deze bundel in de slag met de waarheidsaanspraken van de christelijke traditie. Ze zijn ervan overtuigd dat in deze traditie tekenen van God oplichten, zonder dat daarmee het laatste woord over van alles en nog wat is gezegd. Goddelijke waarheid, zo wordt gesteld, licht op wanneer communicatie tussen mensen wordt gesticht of in het vizier komt. Zonder dat wordt voorbijgegaan aan de tijd en de plaats waar we leven; zonder dat de gebrokenheid en onvolkomenheid van het menselijk spreken en van het mensenbestaan worden verdoezeld; zonder dat gelovigen buiksprekers van God worden. Deze stelling wordt door de auteurs - allen Tilburgse theologen - exemplarisch uitgewerkt aan de hand van thema's als schepping, verzoening en de vraag naar de persoonlijke aard van God, en verder geprofileerd in discussie met andere waarheidsopvattingen.
