In de wereld volgens Weldon is het aangenaam vertoeven, mits men beschikt over de juiste dosis inventiviteit en originaliteit. Overspel is spannend, maar je moet tevoren wel een rampenplan opstellen. Het kindvrouwtje Lady Di geloofde in sprookjes, maar moest toezien hoe haar prins in een kikker veranderde. Een vrouw moet haar lot in eigen handen nemen. God is dood en van therapeuten valt ook niets te verwachten: zij stelen je dromen en verspreiden een verpestende eenzaamheid. Feminisme biedt geen alibi voor vetzucht; wie te dik is moet gewoon afslanken. Weldons observaties zijn messcherp. Met malicieus genoegen stelt ze vast dat zij met madame Bovary dezelfde neurose deelt: verslaving aan winkelen. Ook haar vriendinnen lijden aan deze kwaal: winkelzucht als panacee voor eetverslaving. Immers - zo luidt de onverbiddelijke wet van Weldon - echte dames lunchen niet!
