Nu haar man echt weg is, volgen de rituelen die haar als weduwe zullen brandmerken. Een vrouw wier man eerder overlijdt dan zij, is op een kosmische, karmische manier verantwoordelijk voor zijn dood, en moet in toom worden gehouden. De beste manier om dat te doen is door haar onaantrekkelijk te maken: geen rode stip die de aandacht naar haar ogen trekt, geen geelwortel om de huid mee in te wrijven en te laten gloeien, geen wierook om het haar lekker te laten ruiken. Helemaal geen haar, maar dat komt later…Sivakami pakt de twee witte katoenen sari's aan, de enige kledingstukken die ze nog zal dragen en waar iedereen aan kan zien dat ze een weduwe is. Ze kijkt naar Vairum terwijl ze elke stap van haar transformatie ondergaat: zie je wel, het is mijn schuld, iedereen verwijt het me. Zij zal deze last op haar schouders dragen: zie je wel, mijn zoon, jou treft geen blaam.'Het is 1906 en in het zuiden van India is de brahmaanse Sivakami tien jaar oud als ze trouwt met Hanumarathnam,
