Uittreksel: ...zijn kin te houden, er kwam iets roods in zijn oogen. Hij had blond haar, voor deze gelegenheid met bizondere zorg naar de hoogte en achteren gestreken. De menschen spraken nu zachter in allerlei afzonderlijke gesprekken; verscheiden heeren keken naar Mathilde in haar lange satijnen japon, blinkend midden in de kamer, hel onder het gele licht. Jozef kwam ook bij zijn vrouw en den bediende staan: -Hee, Marinus, ik had je nog niet eens opgemerkt, je bent ook zoo stil, jongen. -Och, meneer Mevrouw Berlage fluisterde tot mevrouw van Borselen achter haar waayer: Wie toch Mathildes naaister is? Juist kwam Frits binnen, een groot blad vol glazen wijn en punch op zijn handen, waar hij, ernstig en zorgzaam, mee rond ging. Mevrouw van Borselen nam een glaasje rooden wijn. -Zullen we u nu niet eens genieten, mevrouw, vroeg Jozef hoffelijk. -Meneer, u weet niet, hoe 't me spijt, maar ik ben te verkouden. -Kom, kom, het zal toch wel gaan, probeert u maar eens. -Nee, wezenlijk ... O,
