De legendarisch geworden confrontatie te Sens is het uitgangspunt van deze boeiende studie waarin de opvattingen en de experimenten van twee grote pedagogen in de vroege twaalfde eeuw nader worden onderzocht. Bernardus en Abaelardus richtten zich allebei bewust tot een jeugdig gehoor. Zij hebben zich beiden tot doel gesteld om de jongeren door hun onderricht een volwaardige vorming te geven. Toch was de botsing onvermijdelijk. Niet zozeer tussen een behoudsgezinde en een progressieve denkstroming, dan wel tussen twee verschillende opvattingen over de aard en de essentie van het onderricht en over de rol en de betekenig van de meester hierin. De eigenlijke inzet van het conflict moet niet in de eerste plaats gezocht worden in Abaelardus leerstellingen, die overigens dikwijls erg verwant blijken te zijn met Bernardus' gedachtengoed. De strijd te Sens ging om de jeugd, om de invloed die het onderwijs op haar uitoefende en om de verantwoordelijkheid van de meester hierbij.
