'Nine eleven' en de noden van een journalist; hallucinante naweeën van de Volkerenslag bij Leipzig; langharigen op het inbrekerspad; een provinciaal beambte geplaagd door de nagedachtenis van ketter Tanchelm; de drieëenheid van Leven, Lust en Dood in een donkere kerk op Malta; een bergje zonnebrillen in Quaqortoq, Groenland; Henry Hudson als schimmige brokkenpiloot en de verlokkingen van een Friese accordeon. Ziedaar enige grepen uit Een ramp van 5000 tekens. In de verhalen, reisverhalen en essays van Jan J.B. Kuipers gaat het doorgaans om de kleinheid en onmacht van de individuele mens versus de onuitroeibaarheid van de Mythe. Er is bij Kuipers één - natuurlijk illusoir - middel om de uiteindelijke onkenbaarheid van de ander en de wereld te overstijgen: de taal. De taal die de misverstanden oproept, kan deze ook bezweren. Criticus/ recensent Paul van Leeuwenkamp: 'misschien wel de kern van zijn schrijverschap: de kracht van het woord. (...) Het woord is machtig, het woord is
