In de zomer van 1995 ontmoeten twee veertigers elkaar bij toeval in een zaal van het Groninger Museum. Ze herkennen elkaar meteen, hoewel ze na 1971 geen contact meer hebben gehad. Het verhaal gaat zo terug naar hun studententijd in Groningen. Gerard van den Berg studeert er chemie en Paul Mertens neerlandistiek. Samen doen ze een overmoedige en vruchteloze poging om de tragedie Andromache door het Gronings studententoneel opgevoerd te krijgen. Paul wil zich hiermee afzetten tegen het intellectuele vandalisme van wat toen voor progressief moest doorgaan in academische kringen en Gerard zoekt naar een remedie tegen zijn hopeloze, Piet Paaltjens-achtige verliefdheden. En daarbij hebben ze allebei de behoefte om elkaar eens stevig dwars te zitten. Hun verhaal gaat over serieus idealisme en over verlangen - het verlangen naar een leven op het niveau van de klassieke tragedie.
