Mensen zullen in zekere zin altijd 'wilden' blijven. Op een onbewaakt moment ontsnappen primitieve drijfveren in hun brein. Ze nemen de leiding van de rede over, sleuren haar in hun kielzog mee en brengen de mensen als vanzelf tot daden waar ze zich eerder niet toe in staat achtten. De rede blijkt steeds weer een zeer lichte ruiter die gemakkelijk van zijn paard wordt geworpen.In persoonlijke tragedies die zich afspelen tegen de achtergrond van de grote geschiedenis - in de jaren van de Tweede Wereldoorlog en de decennia daarna - spelen die drijfveren een hoofdrol in de vorm van blinde angst, domme naijver, pure verslaving aan lezen of aan muziek, redeloze zelfbescherming of genadeloos sadisme.De gebeurtenissen tasten het idee van de vrije wil van alle kanten aan. Toch blijven de spelers zich verantwoordelijk voelen, worstelen tegen beter weten in met gevoelens van spijt en wroeging, willen wanhopig kwijtschelding of zoeken - dramatisch of tragikomisch - hun heil in fatale of
