"Ik verwijder mij. Mijn geboorte plaats wordt langzaam een herinnering en ten slotte, als ik mijn herinneringen als een velletje kan losscheuren, fictie. En als dat eenmaal gebeurd is, kan ik - als ik tijd van leven heb - langzaam weer eens terug fietsen. Misschien." Pas nadat Chrétien Breukers zijn geboorte plaats Leveroy verliet, werd hij zich bewust van zijn 'condition limbourgeois', en net als Nederlanders die naar een ver land emigreren, voelt hij zich nu soms Limburgser dan in zijn jeugd. In dit autobiogra¬fische werk vertelt Breukers over de impact van zijn jeugd in Leveroy op zijn leven buiten Limburg, dat nu al langer duurt dan dat binnen de provinciegrenzen. Met een mengeling van warmte en ironie beschouwt hij het Limburgse leven aan de hand van herkenbare onderwerpen, zoals de fanfare, vlaai en asperges, het rooms-katholieke geloof en het carnaval. "Ooit zei iemand tegen mij: 'Vlaai, dat is een soort pizza met fruit.' Dat klopt, maar ik kan toch niet anders dan blind
