Eleonore van Aquitanië leefde in de 12de eeuw en was tweemaal koningin. Eerst van Frankrijk en daarna van Engeland. Zij leidde een turbulent leven met weinig respect voor de toen geldende gedragsregels voor vrouwen. Die waren uitgevaardigd door priesters die de vrouw 'een valstrik van de duivel' vonden. In navolging van de apostel Paulus verkondigden zij daarom dat dit verleidelijk schepsel onderdanig moest zijn aan de man. Eleonore van Aquitanië lapte vooral dit laatste aan haar laars. Zo liet ze zich scheiden van haar eerste man, koning Lodewijk VII van Frankrijk, en kwam in opstand tegen haar tweede echtgenoot, koning Hendrik II van Engeland. Ze liet zich volstrekt niet imponeren door mannelijke 'superioriteit' en las zelfs paus en keizer ongezouten de les. Dit optreden bezorgde haar een slechte naam bij veel mannen, vooral bij priesters die haar in een kwaad daglicht zetten. Zij werd verguisd en belasterd. Toch kreeg Eleonore naast verachting ook verering. Die ontving zij van de
