'Ben je vandaag een elfenkind of een trollenkind?' vraagt de moeder als ze haar dochtertje 's morgens uit bed tilt. Het hangt van Heleens bui af wat ze zal antwoorden. Bij 'elfenkind' heeft zij een lief tuitmondje, maar bij 'trollenkind' fonkelen haar donkere ogen van geheimzinnig plezier. Soms echter antwoordt zij helemaal niet. Dan heeft zij zich teruggetrokken in haar kleine vesting, geheel onbereikbaar; zij praat niet, kijkt niemand aan en wil niet aangeraakt worden. Het boek is een verslag van de eerste vier levensjaren van Heleen. Het is om twee redenen een bijzonder document geworden. Er is nog maar weinig bekend over de allereerste ontwikkelingen van een baby met deze ernstige handicap; omdat Ivonne al een paar maanden na de geboorte aan autisme dacht noteerde zij vanaf dat moment alles wat van belang kon zijn. De dagboekaantekeningen zijn authentiek. Ze zijn op het moment van observatie geschreven en geen terugblik achteraf. Ieder van ons weet immers hoe bedrieglijk de herinne
