In de treinramp bij Harmelen, 1962, raken drie jonge vrouwen ernstig gewond. Ze kennen elkaar niet, maar ontmoeten elkaar op de ziekenhuiszaal waar ze alle drie naartoe worden gebracht. Wat ze op dat moment nog niet beseffen, is dat deze opeenvolgende omstandigheden verstrekkende gevolgen hebben op hun levens. De ramp zelf en de verwondingen, maar vooral de ontmoeting met elkaar. De drie wegen scheiden zich desondanks weer en ieder bouwt een eigen leven op, tot vijfenveertig jaar later. Dan ontmoeten ze elkaar weer en begrijpen ze pas echt hoezeer hun levens beïnvloed zijn door die ene gebeurtenis zoveel jaren geleden.
