Vorming en onderwijs hebben in toenemende mate Europa als referentiepunt. Europa is hier een infrastructuur, een begrensde ruimte, een omgrensd stuk aarde. Vorming en onderwijs zijn de poging deze ruimte te bewonen. De berichten die hier gebundeld zijn, hebben het over een ander Europa. Ze vinden hun oorsprong in een ruimte en tijd die op één of andere manier onbewoond en onbewoonbaar is: niemandsland. Haifa, Sarajevo, Tirana, Belgrado, La Bâtie, Leuven. Maar de auteurs haasten zich om te zeggen dat het in e-ducatie niet gaat om vormende maar om ont-vormende ervaringen, niet om zichzelf-worden maar om anders-worden, niet om een versterking van het binnen maar om een blootstelling aan het buiten. Welke is de betekenis van deze ervaringen in niemandsland? Het zijn de momenten waarop we in Europa anno 2004 de wereld ervaren. Niet zozeer het huidige Europa in tijden van globalisering, maar het wereldse Europa, het Europa dat niet samenvalt met zichzelf. Met bijdragen van: Gert
