Eva, de roman die bij het verschijnen in 1927 veel opzien baarde en sindsdien vele malen is herdrukt, is Carry van Bruggens zeldzaam openhartige zelfportret, een biecht waarin via een voortdurende dialoog met haar alter ego beleden wordt dat de zin van het bestaan gelegen is in strijd met de wereld, in ‘zelfstrijd’. Níét, zoals zij het zelf onverbiddelijk formuleerde, in het zich veilig weten binnen ‘de kraal van het platte geluk, in de omheining van de lage rust’: een vlucht die zij met inzet van heel haar levenservaring steeds veroordeeld heeft. Eva, het laatste boek van Carry van Bruggen, is de geschiedenis van een bijzondere vrouw in een algemeen-menselijke roman, die als een van de weinige uit die tijd volop modern is gebleven.
