Phaedrus, slaaf aan het hof van de Romeinse keizer Tiberius, bracht rond 50 n.C. als eerste de fabels van Aesopus bijeen en zette ze op schrift. Zij stonden model voor alle latere fabeldichters, onder wie La Fontaine. Pas in 1703 verscheen de eerste volledige Nederlandse vertaling in proza. Deze is nu gevolgd door de berijming van Johan van Nieuwenhuizen.
