De nieuwe Faculteit Bètawetenschappen, het 'David de Wiedgebouw', van Architectuurstudio HH is een vertaling van een tendens in de hedendaagse universitaire wereld, waarin de grenzen tussen de verschillende disciplines in de wetenschap vervagen. Vroeger waren faculteiten helder gedefinieerde afzonderlijke eenheden, nu gaan ze hoe langer hoe meer onderlinge verbanden aan. Het klassieke faculteitsgebouw met vele individuele kamers en lange gangen heeft zijn langste tijd gehad. Het letterlijk ontmoeten van onderwijs en onderzoek wordt steeds belangrijker. Dit heeft consequenties voor de ruimtelijke organisatie van universiteitsgebouwen. In de Bètafaculteit ligt de nadruk op de gemeenschappelijke ruimte, flexibiliteit en multi-inzetbaarheid. < >In het boek interviewen de architectuurcritici Maarten Kloos en Marlies Buurman de architecten Herman Hertzberger en Laurens Jan ten Kate over hun uitgangspunten en ontwerpopvattingen. Stedenbouwkundige Art Zaaijer schrijft over het ontstaan van
