En hij schreeuwde, zo hard hij kon - maar de zin weerklonk als een hees gefluister: "De Machine gaat zeggen: IK HEB HET WOORD GESCHAPEN" En onder de pedalen kwam het blaaswerk in beweging; de plooien die aan de keel hingen, zwollen op; de monsterlijke lippen begonnen te trillen en gingen uiteen; de tong deed haar werk en het gesprokene ontplofte in een monsterlijk gestotter: WOOR-D WOOR-D WOOR-D. De draden scheurden op een buitengewone manier, de raderen kraakten, de keel zakte in elkaar, het leer ging slap hangen, door een luchtsalvo werden de lettergreeptoetsen in brokstukken weggerukt; en ik kon niet uitmaken of de machine zich tegen de godslastering had verzet, of dat de spraakpianiste iets met een vernietigende werking in het mechanisme had gestopt: want het mismaakte vrouwtje was verdwenen, en de man, op wiens strakgespannen gezicht de rimpels groeven trokken, bewoog in paniek zijn vingers heen en weer voor zijn sprakeloze mond, want zijn stem had hij voorgoed verloren.
