Toen ik mijn collega-tuinier tijdens een etentje de titel van dit boek vertelde, deed hij dit af met de volgende opmerking: 'oh, ik houd helemaal niet van kleur in tuinen; ik doe nooit kleur in mijn ontwerpen'. Waarschijnlijk bedoelde hij bloemkleur, of wellicht de veelkleurige wanorde in een tradionele vaste border, of misschien zelfs de opzichtige mengeling van eenjarigen in een openbaar park. Ik stelde me zijn tuin voor (hij was een Fransman) vol met laaggetoond groen, gladgeschoren hagen en figuursnoeiwerk, met elegante lindebomen en kastanjes die weerspiegelen in een vijver: geen plaats voor opdringerige en opvallende bloemen. Ik had moeten antwoorden dat groen ook een kleur is en dat ik maanden had gespendeerd aan de bestudering en de beschrijving van de veelvoud aan tinten en tonennin 'gewoon' groen loof en gezocht had naar de juiste omschrijving van deze subtiele waarnemingen; zelfs het eenvoudigste voorbeeld van een boom die een groen gazon beschaduwt, omvat een steeds verande
