Op het breukvlak van de 19e en de 20e eeuw was Ferdinand Hart Nibbrig één van de eerste Nederlandse kunstenaars die zich na Jan Toorop door het Neo-impressionisme lieten inspireren. Vanaf 1894, toen Hart Nibbrig zich in Laren vestigde, ontwikkelde hij zijn verfijnde stippeltechniek in lichte, heldere kleuren. Deze stijl kwam vooral tot zijn recht in weidse zonovergoten landschappen, die ontstonden in de omgeving van het Gooi, op reizen naar Algerije en Duitsland en tijdens zijn verblijf op Walcheren. Naast gepointilleerde vergezichten schilderde Hart Nibbrig sobere, realistische figuurstukken, waarin hij het karakter van de arme boerenbevolking treffend verbeeldde. In de eerste monografie over deze bijzondere kunstenaar komt de relatie tussen deze twee uiteenlopende werkwijzen uitgebreid aan de orde. Bijzondere aandacht krijgt de verhouding tussen het Neo-impressionisme en het Luminisme. Geplaatst tegen het (inter)nationale kunstklimaat wordt met een kroniek van biografische
