Vanouds is de tuin een belangrijk religieus symbool. In jodendom, christendom, islam, hindoeïsme en boeddhisme verwijst de beeltenis van de tuin naar rust, harmonie, en (bedrieglijke) eenvoud. Vaak genoeg is de tuin het domein van de godheid, een plek om te mediteren, een schemerzone tussen 'binnen' en 'buiten'. Denk aan de beroemde tuin van Eden, boeddhistische zentuinen of aan de paradijselijke tuin uit de islamitische traditie. Zoals een boom hemel en aarde met elkaar verbindt door zijn takken in de lucht en zijn wortels in de aarde, zo is de tuin een bijna magische plek waar het hemelse en het aardse zich met elkaar vermengen. In dit boek met essays reflecteren theologen, religiewetenschappers, architecten en monniken vanuit hun eigen discipline op het verschijnsel 'tuin'. Wat betekent de tuin in de verschillende religieuze tradities? En welke spirituele betekenissen hebben onze eigen tuinen? Hans Alma is hoogleraar cultuurpsychologie en geestelijke begeleidingswetenschappen
