Daar sta je dan. Je baas heeft gezegd: hij heet Florijn en hij heeft nog nooit van de euro gehoord. Hij scheldt de hele wereld uit voor rotte vis en stinkt zelf naar rotte vis. Echt iemand voor jou. Met lood in de schoenen ga je erheen. Je baas heeft niets te veel gezegd. Henny was een kluizenaar omdat de wereld hem niet raakte. Zelfs niet als de wereld hem redde. Als de wereld hem redde gedroeg hij zich als een vogeltje dat door een kind is bevrijd uit de bek van een kat: het vlucht weg voor het kind, dat met bezorgde blik toekijkt hoe het zijn gebroken vleugeltje tegen de grond slaat. Timmer schetst een wegkwijnende man en zijn hond, maar schildert ook de zorg waaraan hij is overgeleverd _ tegen wil en dank _ in een virtuoze, directe stijl die ontroert én op de lachspieren werkt. Naast schrijver is Ernst Timmer ambulant begeleider in de gehandicaptenzorg. Nooit eerder heeft hij zo rauw verslag gedaan van zijn ervaringen. Voorheen schreef hij Zwarte ogen (2003) en De Noordzee
