Jan Scheffers, geboren eind jaren dertig in Eindhoven, groeide op in de nadagen van het Rijke Roomse leven. Na een 'gewone' jeugd kreeg hij zoals dat heette een 'late roeping': als 25-jarige koos hij voor het leven bij de minderbroeders kapucijnen. Hij werd ingeleid in het nog helemaal traditionele kloosterleven met alles erop en eraan: slapen in een nachtpij in een krib op een strozak, dagelijks koorgebed in het Latijn, boete- en vastenpraktijken, altijd in pij gekleed en met blote voeten in sandalen, geen bezoek en een enkel keer gezamenlijk wandelen buiten de kloostermuren. In 'Gedreven leven' legt hij zijn drijfveren bloot en brengt hij op gloedvolle wijze verslag uit van zijn leven aan de rand van kerk én de samenleving.
